Chocolademelkgeschiedenis

De geschiedenis van de chocolademelk zoals wij deze nu kennen begint in de valleien van Midden Amerika waar de Azteken een drank brouwden van cacaobonen die Xocoatl werd genoemd. De Xocoatl bevatte, volgens de Azteken, de wijsheid van de goeden en ging vermoeidheid tegen. Xocoatl werd gemaakt door geroosterde cacaobonen te kloppen met water en kruiden tot een bittere drank. Deze drank kon worden verrijkt door er pepers of bloemen aan toe te voegen. Soms werd er een vorm van maïsmeel als verdikkingsmiddel gebruikt.

Het Spaanse geheim

Pas rond het jaar 1500 werd de chocoladedrank voor het eerst beschreven door de Spaanse missionaris Diego de Landa.
In 1528 liet de Spaanse veroveraar Hernán Cortés zich verrassen door een Azteekse vorst met een mystieke bittere drank; de Xocoatl. Hernán werd direct gegrepen door de kracht van de cacaobonen en besloot om deze mee terug te nemen naar Spanje. Echter, omdat cacaobonen toen nog erg schaars waren, bleef het een goed bewaard geheim voor zo'n 100 jaar. Alleen monniken mochten cacaobonen bewerken. Deze Spaanse monniken maakten de nieuwe combinaties met bijvoorbeeld melk, suiker, kaneel of vanille maar ze vonden ook uit dat de cacaodrank lekkerder smaakt als deze warm is. De cacaobonen waren dus alleen bestemd voor de Spaanse monniken maar de Spaans schepen die deze bonen naar Spanje brachten werden met zekere regelmaat overvallen. Echter de aanvallers zagen de bonen aan voor schapenkeutels en ze werden zonder pardon overboord gegooid. Hierdoor bleef het een Spaans geheim.

Chocolademelkgeschiedenis in Europa

De eerste stap naar de rest van Europa kwam pas toen de Italiaan Francesco Carletti, die ook naar Midden Amerika gereisd was, cacaobonen leverde aan het Franse hof van Lodewijk XVIII. Dit gebeurde in 1615 toen Lodewijk XVIII trouwde met Anna van Oostenrijk, de dochter van Filips III van Spanje. De Spaanse recepturen met cacao kwam zo ook in handen van de Italianen. Door de handel in Zuidwest Europa raakten ook de Fransen bekend met de cacaoboon waardoor de Fransen de eerste cacaoplantages stichten op Cuba en Haïti.

Chocolademelkgeschiedenis in Nederland

De eerste bonen kwamen in 1634 naar Nederland toen deze Curaçao veroverd hadden. Ook de Nederlanders zagen de waarde van deze boon en werden er cacaoplantages opgericht in Suriname. De bonen werden toen nog ingevoerd via Zeeland waar de bonen vermalen werden tot chocolade. De 'Zeeuwse Koekjes' worden nu nog steeds gemaakt hoewel het recept wel iets aangepast zal zijn. Dit vettige koekje werd gedoopt en geroerd met warm water of warme melk. Het begin is er maar deze drank lijkt nog niet op de huidige chocolademelk.

De Amsterdamse Conrad van Houten deed een belangrijke uitvinding in 1928. Hij vond de cacaopers uit waardoor men cacaopoeder kon maken. Dit zorgde ervoor dat chocolade sneller te maken was en dus ook goedkoper voor de consument. Een ander voordeel van cacaopoeder is dat het gemakkelijker is om andere ingrediënten toe te voegen zoals suiker dan dat mogelijk is met hele cacaobonen.

Chocolademelk van nu

In 1849 werd er suiker en cacaoboter toegevoegd aan de cacaopoeder door de firma Joseph Fry & son uit Engeland. Zij ontdekten dat je op deze manier chocoladerepen kan maken. Pas later kwamen de bonbons, paaseieren en alle andere vormen. Van de geperste bonen samengevoegd met warme melk of water werd Socculate gemaakt. Een erg bittere chocoladedrank die op doktersrecept verkrijgbaar was. Pas in 1828 toen een nieuw soort behandeling werd uitgevonden door C.J. van Houten werd cacao zoeter en beter oplosbaar.

De enige echte?

In 1932 werd de eerste houdbare chocolademelk geïntroduceerd door Nutricia. Deze chocolademelk heette toen nog Melcola. Deze werd, zo schreef het bedrijfsblad Nutricia Nieuws, 'gratis in enkele lunchrooms aan bezoeksters uitgereikt'. De drank sloeg, voornamelijk bij de vrouwelijke gasten, goed aan. Een tegenvaller kwam toen de naam Melcola niet bij het 'Bureau voor den Industriëlen Eigendom' te deponeren was.

De naam Chocomel was al snel gevonden maar stuitte ook op verzet bij dezelfde instantie. Een producent in Baarn, J.A. de Brey, kon voor vijftig gulden nog worden afgekocht waardoor de naam Chocomel in Nederland wel gebruikt kon worden. Echter, in Belgie, stuitte men op meer verzet. De truc die bedacht werd was om de Chocomel in België 'C..c.mel' te noemen. Door deze naam werd Chocomel in de Belgische volksmond al snel Cécémel welke sindsdien doorgaat als 'de enige echte' in België.